Rakowiska

Oparta na faktach powieść o głośnej zbrodni w Rakowiskach.

Wnikliwa i odkrywcza próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego doszło do morderstwa, które wstrząsnęło całą Polską.

Spokojna zadbana wieś pod Białą Podlaską. Mieszkają tu ci, którym się powiodło. Kiedy policjanci odbierają zgłoszenie od mężczyzny, który zauważył ślady krwi i uchylone drzwi w domu sąsiadów, spodziewają się rutynowej interwencji – prawdopodobnie w sprawie włamania. Zupełnie nie są przygotowani na to, że na terenie posesji znajdą zmasakrowane zwłoki małżeństwa. Podejrzenia dość szybko padają na osiemnastoletniego syna zamordowanej pary oraz jego przyjaciółkę.

Dlaczego dwoje licealistów z tak zwanych dobrych domów dopuściło się tej bestialskiej zbrodni? Czy można było jej zapobiec? Dlaczego dorośli nie zauważyli kiełkującej rozpaczy, nienawiści czy po prostu zła? Magdalena Majcher w „Rakowiskach” opisuje wydarzenia, o których w 2014 roku mówiła cała Polska. Autorka odkrywa wcześniej nieznane wątki i informacje o sprawcach, rzucając tym samym nowe światło na historię, która po tylu latach wciąż szokuje i przyprawia o dreszcze.

"Jak opisać coś tak ostatecznego, jak czyjaś brutalna śmierć? Majcher podeszła do sprawy z wyczuciem i rzetelnością, pozostawiając czytelnikowi pole do samodzielnej oceny jednej z najbardziej wstrząsających zbrodni ostatnich lat. Lektura obowiązkowa w kategorii true crime."

Katarzyna Puzyńska, Autorka Powieści Kryminalnych

"Jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych ostatnich lat w niesamowicie wciągającej formie fabularnej. Autorka od początku rzuca nas w samo centrum akcji, zarówno z perspektywy sprawców zbrodni, jak i śledczych."

Olga Herring, Autorka Podcastów True Crime

Silne podmuchy lodowatego wiatru wdzierały się do wnętrza domu. W tej scenerii nagie ramiona kobiety wyglądały dość surrealistycznie. I to właśnie widok nagich, bladych, wystawionych na niską temperaturę rąk z zupełnie niezrozumiałego dla Perkowskiego powodu wywarł na nim większe wrażenie niż brunatne plamy na elewacji, drzwiach i przed wejściem do domu, będące pierwszą oznaką tego, że na spokojnym osiedlu w Rakowiskach doszło do tragedii. Kiedy policjant wrócił już do domu po długim, wyczerpującym dniu na służbie – jednym z tych, które śnią się mundurowym po nocach przez długie lata – pokrótce opowiedział żonie, co się wydarzyło, i wyznał jej, jaka była jego pierwsza myśl na miejscu zdarzenia: „Przecież tej kobiecie jest zimno, trzeba ją okryć”. Jego mózg potrzebował kilku sekund na przetworzenie obrazu. Dopiero po ich upływie Perkowski zorientował się, że patrzy nie na żywego człowieka, a na ciało, z którego już uleciało życie.
[fragment]