Czym jest literatura piękna? Co to za utwory literackie? Książki należące do tego gatunku to wszystkie tytuły, które mają wartość artystyczną. Są to zarówno powieści psychologiczne, obyczajowe, jak i romanse, kryminały, horrory, thrillery i książki fantastyczne. Wysokie walory artystyczne sprawiają, że klasyka literatury pięknej oraz nowości należące do tego gatunku cieszą się dużym uznaniem wśród miłośników dobrej książki.
Literatura piękna polska i obcojęzyczna
Mistrzowie literatury pięknej stworzyli przez lata setki dzieł, które wydrukowano w tysiącach egzemplarzy na całym świecie. Wiele kultowych książek trafiło do kanonu lektur szkolnych. Klasyka literatury polskiej i obcojęzycznej to przede wszystkim liczne książki obyczajowe, które rozwijają słownictwo, kształtują światopogląd i pozwalają poznać realia życia ludzi w różnych czasach. Warto przeczytać liczne sagi rodzinne, a także dzieła literackie traktujące o ludzkiej psychice, które wciągają na wiele godzin. Warto także sięgnąć po kultowe kryminały i thrillery słynnych pisarzy, którzy w ciągu życia stworzyli nawet kilkadziesiąt różnych powieści. Część z nich trafiło na ekrany, dlatego czytelnik może porównać książkowy pierwowzór z filmową adaptacją.
Klasyka literatury polskiej obejmuje powieści dla czytelników w każdym wieku. Z kolei wśród nowości znajdą coś dla siebie przede wszystkim młodzi czytelnicy, którzy szukają książek opowiadających o bieżących problemach społecznych. Dzięki nim mogą dowiedzieć się więcej o życiu na emigracji i poznać perypetie bohaterów, którzy postanowili zamieszkać poza granicami Polski. Ponadto do współczesnej literatury pięknej należą książki opowiadające o życiu bohaterów ze społeczności LGBT.
Czym jest literatura piękna – najważniejsze cechy
Cechy literatury pięknej sprawiają, że wyróżnia się na tle literatury użytkowej w sposób, który uniemożliwia pomylenie obu gatunków. Powieść obyczajowa lub romans w niczym nie przypominają podręcznikowych i encyklopedycznych treści. Przedstawiają subiektywną wizję autora na jakiś temat, a ich fabuła jest fikcyjna. Literatura piękna ma na celu niesienie przyjemności i rozrywki, wzruszanie, skłanianie do refleksji, a także rozbawianie. Dzięki temu nowości oraz klasyki literatury pięknej cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem miłośników książek.
W gatunku, jakim jest literatura piękna, cechy charakterystyczne powinno się rozpocząć od tych, które są jej głównymi wyróżnikami, czyli od: fikcji literackiej i obecności narratora. Fikcyjne wydarzenia i postaci pozwalają lepiej zrozumieć, co to jest literatura piękna. Dzieła literackie w tym gatunku są wytworem wyobraźni autora. Nawet gdy przypominają wydarzenia prawdziwe, a tło dla fikcyjnych bohaterów stanowią zdarzenia historyczne, cała fabuła jest wymyślona. To główna cecha, która odróżnia dzieła literatury pięknej od literatury faktu i naukowej. Narrator może być z kolei pierwszoosobowy z ograniczoną wiedzą, jak i trzecioosobowy, wszechwiedzący.
Beletrystyka zagraniczna i literatura piękna polska zawierają liczne opisy uczuć bohaterów, które pomagają czytelnikom utożsamiać się z postaciami i lepiej rozumieć ich zachowanie. Język stosowany przez autora jest finezyjny i kunsztowny, dlatego wzbogaca słownictwo odbiorcy treści i pozwala mu lepiej wczuć się w klimat powieści. Ma to szczególne znaczenie w powieściach historycznych lub opisujących życie wybranej społeczności, np. polskich chłopów z XIX wieku.
Mistrzowie literatury pięknej – Wydawnictwo FOKSAL
Jeśli chodzi o dzieła należące do gatunku literatura piękna, przykłady najlepszych autorów można mnożyć. Do współczesnych mistrzów literatury pięknej należy m.in. Zyta Rudzka, która współpracuje z wydawnictwem W.A.B. Była finalistką konkursu o Nagrodę Literacką Nike 2019. Do grona najlepszych prozaików w gatunku literatury pięknej należy też Milan Kundera. Jego słynna powieść „Nieznośna lekkość bytu” do dziś jest chętnie czytana, a jej treść nie traci na aktualności.
Mistrzowie literatury pięknej to również Vladimir Nabokov i Neal Shusterman. Nabokov przeszedł do historii jako twórca słynnej „Lolity”, kontrowersyjnego dzieła o miłości i pożądaniu dojrzałego mężczyzny do 12-letniej dziewczynki. Neal Shusterman jest z kolei współczesnym autorem, który tworzy poczytne książki dla młodzieży i młodych dorosłych. Jego powieści często przedstawiają apokaliptyczną wizję świata, by skłonić młode pokolenie do refleksji.
Opis:
Pewnego zimowego dnia w całej Europie następuje przerwa w dostawie prądu – pełne zaciemnienie. Włoski informatyk i były haker Piero Manzano podejrzewa, że może to być zmasowany elektroniczny atak terrorystyczny. Próbując ostrzec władze, sam zostaje uznany za podejrzanego. W próbie rozwiązania zagadki stara się mu pomóc dziennikarka Lauren Shannon. Im bliżej będą prawdy o przyczynie zaistniałej sytuacji, tym większe ich zaskoczenie oraz niebezpieczeństwo, na jakie się narażają.
Tymczasem Europa pogrąża się w ciemności. Zaczyna brakować podstawowych środków do życia: wody, jedzenia, ogrzewania. Wystarczy kilka dni, by zapanował chaos na niespotykaną skalę. Thriller naukowy „Blackout” (i powieść sensacyjna w jednym) realistycznie przedstawia prawdziwie czarny scenariusz wydarzeń, których prawdopodobieństwo jest tym większe, im bardziej nasze codzienne życie uzależnione jest od elektroniki. Dopóki jest prąd, jesteś bezpieczny...
Opis:
Światowa sensacja literacka! Najgłośniejsza amerykańska powieść ubiegłego roku, nominowana do Nagrody Bookera i National Book Award; laureatka prestiżowej Kirkus Prize.
Zachwycająca powieść o przyjaźni poddanej ogromnej próbie. Oto historia życia czterech przyjaciół – o ich niełatwym dojrzewaniu, ogromnych sukcesach, bolesnych wyborach i tyranii pamięci, od której nie sposób czasem się uwolnić…
To również opowieść o jednym z najbardziej fascynujących miast świata – Nowym Jorku – który jest piątym, równorzędnym bohaterem tej olśniewającej książki.
Opis:
Gdzie w Polsce i Europie kradnie się pieniądze? Na co idą nasze podatki? Czym dziś jest duchowość? Malcolm XD, autor najsłynniejszej pasty w polskim internecie, wraca z nową powieścią, w której po raz kolejny obnaża absurdy rzeczywistości.
Książka jest kontynuacją przygód Malcolma i Stomila, bohaterów znanych z poprzednich, bestsellerowych powieści Malcolma XD, z których pierwsza, Edukacja doczekała się entuzjastycznie przyjętej wersji serialowej. Tym razem bohaterowie podejmują pierwszą poważną pracę – będą audytować firmy, które otrzymują pieniądze z Funduszy Europejskich. W tym tomie większy nacisk położony jest na postać Stomila, dowiemy się dlaczego jest, jaki jest.
Opis:
Gdzie w Polsce i Europie kradnie się pieniądze? Na co idą nasze podatki? Czym dziś jest duchowość? Malcolm XD, autor najsłynniejszej pasty w polskim internecie, wraca z nową powieścią, w której po raz kolejny obnaża absurdy rzeczywistości.
Książka jest kontynuacją przygód Malcolma i Stomila, bohaterów znanych z poprzednich, bestsellerowych powieści Malcolma XD, z których pierwsza, Edukacja doczekała się entuzjastycznie przyjętej wersji serialowej. Tym razem bohaterowie podejmują pierwszą poważną pracę – będą audytować firmy, które otrzymują pieniądze z Funduszy Europejskich. W tym tomie większy nacisk położony jest na postać Stomila, dowiemy się dlaczego jest, jaki jest.
Opis:
Nowa, długo wyczekiwana powieść laureatki literackiej Nagrody Nobla.
Punktem wyjścia tej niezwykle osobistej powieści staje się śledztwo podatkowe, które toczyło się w sprawie Elfriede Jelinek. Naruszające prywatność rewizje, nieprzyjemne przesłuchania, wertowanie wszelakich, również osobistych dokumentów zawierających dużą część życia – to wszystko staje się dla pisarki pretekstem do opowiedzenia o swoich rodzicach i dziadkach, o żydowskiej części rodziny, o wypędzonych i zamordowanych krewnych, o ucieczce i prześladowaniach, o dawnych i nowych nazistach.
Mówi o sobie i o kraju oraz o opętanym materializmem społeczeństwie poniżającym ofiary, a nagradzającym katów.
Pisze jako oskarżona, jako ofiara i jako obrończyni – czasem ze złością i wzburzeniem, czasem ze smutkiem, czasem z typowym dla siebie sarkazmem.
Więc dobrze, zróbmy zarys mojego życiorysu. Najważniejsze, żebym nie musiała sama jeszcze raz wszystkiego rysować, co najwyżej co nieco dorysować, dosłownie parę ostatnich kresek, wolę sama odejść niż coś obejść. Obchodzenie podatków stało się sportem narodowym. Co tu mamy na rachunku?, spotkanie służbowe?, zgadza się albo nie, powiedzmy: nie. Jeśli pani tak mówi, to na pewno nie będzie to prawda, w żadnym razie, o ile panią znamy. Ale państwo mogliby to przeprowadzić bardziej profesjonalnie i w większym stylu, inni przecież też tak robią, ja tak wolę nie robić, myślę o swoich umiejętnościach, których nie posiadam, i o rodzinie, której też nie posiadam, wyjątek: mąż sztuk jedna, o niego chodzi, który mnie do siebie sprowadził, jak się kiedyś mawiało, ale do niewłaściwego miasta, z którym trwa wymiana informacji, informacje wymieniane są zawsze i wszędzie, jeśli przestają się człowiekowi podobać; ale dokąd prowadzi ta wymiana?/fragment/
Opis:
„Powieść Jacka Paśnika porusza autentycznością emocji i dojrzałą literacką kreacją miasteczka Urocz, rozgrzanego upałem i gorączką stanu wojennego. W tej narracji wszystko wrze, kipi, rozlewa się, poszukuje kształtu, spełnienia, sensu. „Tak szybko się nie umiera” to historia wchodzenia w dorosłość, swoistego rytuału przejścia, wystawiającego na próbę pierwszą miłość i przyjaźń, relacje z rodzicami i ojczyzną. Bohater nie tylko odnosi przy tym rany fizyczne i psychiczne, traci niewinność, ale także zyskuje świadomość historyczną i polityczną. Dobra, ciekawa opowieść”
- Joanna Bator
„A gdyby tak zdmuchnąć pajęczyny z rekwizytów historii? I stan wojenny w Polsce 1982 roku przemienić w wielką scenę dla nowej ludzkiej komedii? Ukazać pierwsze próby dorosłości, pierwszy bunt, pierwsze prawdziwe uczucia? Jacek Paśnik, rocznik 1997, w precyzyjny sposób sięga po realia sprzed dwóch pokoleń, tworząc własny, niezwykły mit. „Tak szybko się nie umiera” to porywający spektakl, w którym odnajdzie się każde spośród nas - tu i dzisiaj”
- Piotr Siemion
„Tak szybko się nie umiera” to historia dziejąca się w miasteczku gdzieś na północy Polski latem 1982 roku, w trakcie stanu wojennego. Opowiada o losach młodego chłopaka i lokalnej pustelniczki, ostatniej Żydówki w mieście. Losy maturzysty i tajemniczej kobiety splatają się, kiedy w trakcie przygotowań do jubileuszu miasta okolicą wstrząsa tajemniczy wypadek. Wydarzenie zbliża do siebie Tomasza i Marię, a ich samotność i ciekawość pchają ich ku nieromantycznej, ale głębokiej relacji.
„Tak szybko się nie umiera” to historia o różnych odcieniach samotności i pragnieniu poszukiwania własnej tożsamości na tle wielkiej historii. To opowieść o przeszłości, nadziei w trudnych czasach, przemianach, przyjaźni i miłości.
JACEK PAŚNIK – pisarz, publicysta. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Publikował między innymi w „Popmodernie”, „Stonerze Polskim”, „Wizjach”, „Noizz”. Zadebiutował w 2022 roku powieścią Dzieci (W.A.B.). Od 2023 roku felietonista „Notatnika Literackiego”. Współprowadzący (z Olgą Drendą) podcastu Dziś (newhomers.pl) oraz audycji w Polskim Radiu Czwórka.
Opis:
„Powieść Jacka Paśnika porusza autentycznością emocji i dojrzałą literacką kreacją miasteczka Urocz, rozgrzanego upałem i gorączką stanu wojennego. W tej narracji wszystko wrze, kipi, rozlewa się, poszukuje kształtu, spełnienia, sensu. „Tak szybko się nie umiera” to historia wchodzenia w dorosłość, swoistego rytuału przejścia, wystawiającego na próbę pierwszą miłość i przyjaźń, relacje z rodzicami i ojczyzną. Bohater nie tylko odnosi przy tym rany fizyczne i psychiczne, traci niewinność, ale także zyskuje świadomość historyczną i polityczną. Dobra, ciekawa opowieść”
- Joanna Bator
„A gdyby tak zdmuchnąć pajęczyny z rekwizytów historii? I stan wojenny w Polsce 1982 roku przemienić w wielką scenę dla nowej ludzkiej komedii? Ukazać pierwsze próby dorosłości, pierwszy bunt, pierwsze prawdziwe uczucia? Jacek Paśnik, rocznik 1997, w precyzyjny sposób sięga po realia sprzed dwóch pokoleń, tworząc własny, niezwykły mit. „Tak szybko się nie umiera” to porywający spektakl, w którym odnajdzie się każde spośród nas - tu i dzisiaj”
- Piotr Siemion
„Tak szybko się nie umiera” to historia dziejąca się w miasteczku gdzieś na północy Polski latem 1982 roku, w trakcie stanu wojennego. Opowiada o losach młodego chłopaka i lokalnej pustelniczki, ostatniej Żydówki w mieście. Losy maturzysty i tajemniczej kobiety splatają się, kiedy w trakcie przygotowań do jubileuszu miasta okolicą wstrząsa tajemniczy wypadek. Wydarzenie zbliża do siebie Tomasza i Marię, a ich samotność i ciekawość pchają ich ku nieromantycznej, ale głębokiej relacji.
„Tak szybko się nie umiera” to historia o różnych odcieniach samotności i pragnieniu poszukiwania własnej tożsamości na tle wielkiej historii. To opowieść o przeszłości, nadziei w trudnych czasach, przemianach, przyjaźni i miłości.
JACEK PAŚNIK – pisarz, publicysta. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Publikował między innymi w „Popmodernie”, „Stonerze Polskim”, „Wizjach”, „Noizz”. Zadebiutował w 2022 roku powieścią Dzieci (W.A.B.). Od 2023 roku felietonista „Notatnika Literackiego”. Współprowadzący (z Olgą Drendą) podcastu Dziś (newhomers.pl) oraz audycji w Polskim Radiu Czwórka.
Opis:
"Blady ogień" to jedno z niekwestionowanych arcydzieł Vladimira Nabokova, książka oparta na niepowtarzalnym pomyśle formalnym. Rzecz składa się z poematu napisanego przez fikcyjnego dwudziestowiecznego poetę amerykańskiego oraz przedmowy do niego, komentarza i indeksu pióra również fikcyjnego edytora, który wykorzystał okoliczności, by przejąć kontrolę nad rękopisem. Czytelnik szybko orientuje się, że teksty komentatora nie przystają do komentowanego przezeń utworu. Edytor opowiada przede wszystkim własną historię, historię ostatniego, zdetronizowanego wskutek rewolucji władcy nieistniejącej na mapach krainy o nazwie Zembla oraz zamachu na króla-emigranta. Fabuła wyłaniająca się z komentarza jest jasna, wyraźna, pełna szczegółów i precyzyjnie zarysowanych postaci, nietrudno jednak zgadnąć, że są to rojenia szaleńca. "Realnego" przebiegu wydarzeń trzeba się domyślać, ale czytelnik otrzymuje wystarczająco wiele informacji, by domysły złożyły się w logiczną i przekonywającą całość.
Mary McCarthy napisała o tej powieści, że "jest jednym z największych dzieł sztuki naszego stulecia", czyli wieku XX, i bez wątpienia miała rację!
Opis:
Nieznany dotąd w Polsce zbiór opowiadań jednej z najbardziej oryginalnych amerykańskich pisarek, finalistki Pulitzera i National Book Award. Książka „Małe ludzkie zawirowania” Grace Paley zachwyca bogatym językiem oraz niezwykle trafnymi i pełnymi empatii kreacjami bohaterów zmagających się z codziennością.
Twórczość Grace Paley jest prawie nieznana w Polsce, choć w Ameryce uważana jest za jeden z najoryginalniejszych głosów literatury. Poszczególne tomiki Grace Paley tłumaczono na wiele języków (wydaje się, że ze szczególnym zainteresowaniem spotkała się we Francji). Ukazujący się obecnie tom opowiadań zebranych wypełnia zatem istniejącą dotąd lukę.
Grace Paley pisze przede wszystkim o małych ludzkich zawirowaniach, zazwyczaj z humorem i dystansem, ale kilka jej utworów zawartych w tej książce ma wymiar zdecydowanie tragiczny. Bez względu na to, czy pisze o miłości (i konfliktach) między rodzicami i dziećmi oraz między mężami i żonami, czy też o zmaganiach starzejących się samotnych matek lub rozczarowanych rzeczywistością organizatorów politycznych protestów, Paley zawsze z niezwykłą uważnością wsłuchuje się w rytm życia i przedstawia je takim, jakim ono jest naprawdę.
„Całe życie spędziła jako protestująca. Jak znalazła czas na wymyślenie na nowo amerykańskiego opowiadania?”
The New Yorker
Opis:
Nowa powieść autora „Taśm rodzinnych” i „Książki o przyjaźni”.
Toskania, słońce, grupa przyjaciół, piękna sceneria, dom na wzgórzu, dwa miesiące wolnego i wróżba, która głosi, że rozpadnie się absolutnie wszystko. „Znaki zodiaku” to zanurzona we współczesności opowieść o grach z tożsamością, klasowych napięciach i pragnieniu nowego życia. Z lekkością wakacyjnej powieści Maciej Marcisz zadaje pytania o miłość, przyjaźń i wielość naszych osobowości.
Maks jest pisarzem i wkrótce ma szansę otrzymać najważniejszą nagrodę literacką w kraju. Sławę przyniosła mu autobiograficzna trylogia, w której przedstawił swoje trudne dzieciństwo. Wychowanie na wsi wśród przegranych transformacji, biedę, znój, dyskryminację, ojca alkoholika i matkę półanalfabetkę. Jest tylko jeden problem - ktoś twierdzi, że ta ckliwa historia społecznego awansu została kompletnie zmyślona.
Jego przyjaciółka Ida właśnie się zaręczyła. Szkoda tylko, że praca w biurze tłumaczeniowym kompletnie ją wypala. Pewnego ranka zostawia w łóżku swojego partnera, wychodzi z domu i błąka się po mieście bez celu, aż zgłasza się do szpitala psychiatrycznego. Wychodzi z półrocznym zwolnieniem lekarskim.
Pogubieni przyjaciele wyjeżdżają do włoskiej rezydencji wspólnej znajomej, gdzie spędzają wakacje. Upalna pogoda, piękna sceneria, dom na wzgórzu, dwa miesiące wolnego - idealne warunki by odpocząć i wreszcie ułożyć sobie spójną wizję życia. Lub też kompletnie je zniszczyć.
Opis:
Jedna z najbardziej lubianych powieści Nabokova. Pnin to konserwatywny profesor literatury rosyjskiej, który próbuje odnaleźć się w amerykańskim środowisku akademickim przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. Jako zagubiony w obcym świecie emigrant walczy o zachowanie godności poprzez serię komicznych i smutnych nieporozumień, jednocześnie padając ofiarą zarówno subtelnych spisków akademickich, jak i manipulacji celowo niewiarygodnego narratora.
Opis:
Tajni dyrygenci chmur to powieść w duchu nowego realizmu magicznego Nathana Hilla czy Donny Tartt o dorastaniu w późnym socjalizmie, kiedy Polska przeżywa kryzys gospodarczy, jedzenie wciąż jest na kartki, a młodzież indoktrynowana w szkołach.
Nadchodzi wiosna 1986 roku. Urodzona w biednej rodzinie robotniczo-chłopskiej samotna i nadwrażliwa Lola, żyjąca w cieniu tragedii rodzinnej, idzie pierwszy raz do biblioteki, jest świadkiem największej katastrofy w dziejach Europy, jedzie na pierwsze kolonie, przeżywa pierwszą miłość, próbuje odkryć rodzinne tajemnice.
Powieść Grzegorzewskiej, nawiązująca do wątków z jej debiutu Guguły, pokazuje mało znany już świat chłopów żyjących od pokoleń ze skraju Jury, kulturę Łyków i śląskie zwyczaje.
Opis:
Przynależność do świata magów oznacza dostęp do wyjątkowych mocy, ale na pewnych warunkach. By zostać czarownikiem lub czarownicą, trzeba przyjąć zasady narzucone przez magiczne stowarzyszenie. A czasem są one bezwzględne.
Aurora, córka najważniejszych członków cieszącego się ponurą sławą zgromadzenia Półksiężyc, ma dopiero stać się pełnoprawną czarodziejką, lecz już teraz musi radzić sobie z wygórowanymi wymaganiami rodziców. Ezra jest wolnym duchem, który chciałby podążać swoją drogą, przez co nie znajduje uznania w oczach wyżej postawionych magów. A Azel, nie tylko adept czarostwa, ale i artysta, to wyrzutek, któremu ledwie udało się dostać do Półksiężyca.
Do tego niezwykłego grona trafia Oliver Taylor – zwyczajny człowiek. Jako że naruszył reguły obowiązujące w świecie magów, postanawiają oni rzucić na niego zaklęcie bezpamięci.
Pełna magii opowieść o przyjaźni, dorastaniu i cenie, którą trzeba zapłacić za życie w zgodzie ze sobą.
– Dla nas magia jest czymś najbardziej nieprzewidywalnym – zaczęła Aurora. Poczekała chwilę, zanim zerwała kontakt wzrokowy z Azelem, który zacisnął usta i również spojrzał na Olivera. Była mu wdzięczna, że jej nie powstrzymał. – Jest płynna i niebezpieczna. Magia przenika każdego, kto potrafi jej używać w unikatowy sposób. Jest wszechobecna, znajduje się zarówno w tobie, jak i we mnie. Żeby jej użyć, trzeba ją najpierw skądś zabrać. Dlatego każde zaklęcie, nawet najprostsze, wymaga jakiejśofiary – mniej lub bardziej ekstremalnej. Im trudniejszy czar chcesz rzucić, tym większej ofiary potrzebujesz.[fragment]
Opis:
Wszystko, co kochcasz, zaleje żółć.
Sopot. W wynajmowanym mieszkaniu odnalezione zostają zwłoki mężczyzny z podciętymi żyłami. Ślady kryminalistyczne wskazują, że nie było to samobójstwo, a nad wyraz okrutna zbrodnia, której ofiara – prowadzący szkołę uwodzenia Błażej Konarski – do końca zachowała świadomość. Prokurator Leopold Bilski wraz z policjantami Pająkiem i Kitą próbują dotrzeć do prawdy. W toku śledztwa wychodzą na jaw liczne sekrety o denacie oraz dręczonych przez niego kobietach – rzeźbiarce z darem synestezji oraz pewnej popularnej instatrenerce. Tropy śledcze się mnożą, prowadząc do gangu samochodowego, nielegalnych substancji, klubów nocnych i przemocowych związków. A także tajemniczych włosków odnalezionych na ciele denata…
"Moja ulubiona kryminalistka wraca w znakomitej formie do cyklu Kolory zła. Jest po sobczakowemu: nieodkładalnie, solidnie zdokumentowane, napisane z pasją, która udziela się czytelnikowi. No i ta miłość do Trójmiasta, a przede wszystkim do Sopotu… Świetna rozrywka!"
Marcin Meller
Opis:
Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejszą powieścią Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twórczości. Zbiegają się w niej wszystkie tematy, do których pisarz w swojej twórczości nieustannie powraca. Splot życiorysów kilku postaci (i psa), które na różne sposoby dochodzą do wniosku, że jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość. Głównym problemem, który interesuje Kunderę w tej książce jest kwestia przypadku jako czynnika, który determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, że zakochujemy się właśnie w tej, a nie w innej osobie. Przypadek decyduje również o tym, czym zajmujemy się przez całe życie, kim jesteśmy, z jakimi ludźmi się stykamy. W epoce totalitaryzmu zaś czynnik losowy jest tym bardziej paradoksalny, im bardziej wszechwładny ustrój stara się go wyeliminować i narzucić obywatelom sztuczne ograniczenia. Pomiędzy tymi dwoma żywiołami – prawdziwym i wymyślonym - poszczególne biografie wirują jak folia na wietrze. Sposób w jaki napisana jest Nieznośna lekkość bytu doskonale koresponduje z tematem - napisana jest lekko, pozornie chaotycznie. Wypełniona stwierdzeniami o charakterze ogólnym, których nie można traktować inaczej niż jako stwierdzenia właściwie nieważne... Wtedy, w Paryżu, Milan dał mi rękopis Nieznośnej lekkości bytu. Przeczytałam go z ogromnym przejęciem. Nie tylko przypomniało mi to moje doświadczenia z Pragi w 1968 roku, ale jakoś niebywale korespondowało z emigracją i polskim Sierpniem. Wydawało mi się, że w tej powieści zawarta jest suma doświadczeń, które mogą być cenne dla polskiego czytelnika, i spytałam Kunderę, czy zgodzi się, bym przetłumaczyła powieść na polski. Zgodził się z entuzjazmem, a potem bardzo uważnie przeczytał przekład, chociaż polskiego nie zna, więc nie mógł ocenić jego jakości. Agnieszka Holland, „Newsweek” Milan Kundera (ur. 1929) – jeden z najbardziej znanych pisarzy czeskiego pochodzenia. Uczestnik Praskiej Wiosny. Dwukrotnie wstępował i zostawał wydalany z Czeskiej Partii Komunistycznej. W 1975 roku wyemigrował do Francji. W 1981 roku przyjął obywatelstwo francuskie. W 1990 roku opublikował swoją ostatnią powieść w języku czeskim. Od tej pory pisze tylko po francusku i nie pozwala tłumaczyć na język ojczysty swoich nowych książek. Do najbardziej znanych dzieł Kundery należą powieści: Żart (wyd. 1967), Śmieszne miłości (1970), Księga śmiechu i zapomnienia (1978), Nieznośna lekkość bytu (1984) oraz Nieśmiertelność (1990), a także esej Sztuka powieści (1986).
Opis:
Cunninghamowie spędzają wspólnie czas w oddalonym ośrodku narciarskim podczas straszliwej burzy śnieżnej. Już wkrótce kolejni członkowie rodziny padają ofiarą niezidentyfikowanego mordercy…
Pełna inteligentnego humoru i zawiłych intryg powieść, która łączy niepowtarzalną atmosferę i nastrój filmów Na noże i Trop oraz książek Agathy Christie, tworząc niewiarygodnie wciągającą i diabelnie błyskotliwą mieszankę klasycznego i współczesnego kryminału.
Opis:
Między światłem a ciemnością rozgrywa się walka, w której stawką są losy całego świata. A w magicznym świecie Fae przyjaciele potrafią być bardziej niebezpieczni niż wrogowie…
Po tym, jak Feyra ocaliła Prythian, mogłoby się wydawać, że baśń dobiega końca. Dziewczyna, bezpieczna i otoczona luksusem, przygotowuje się do poślubienia ukochanego Tamlina. W Przed nią długie i szczęśliwe życie… Tylko że Feyra nigdy nie chciała być księżniczką z bajki. W snach wciąż powracają do niej wymyślne tortury Amaranthy i zbrodnia, którą popełniła, by się od nich uwolnić.
W jej nowym nieśmiertelnym ciele drzemią moce, których dziewczyna nie umie opanować. W dodatku o spłatę swojego długu upomina się największy wróg Tamlina – Rhysand, Książę Dworu Nocy. Władca ciemności chce ją wykorzystać do swoich celów. Chyba że to nie Rhysand jest tym, kogo Feyra powinna się obawiać... Na Dworze Wiosny również bowiem nie jest bezpiecznie, a sam Tamlin ma przed ukochaną coraz więcej tajemnic. Czy rzeczywiście tylko po to, by ją chronić? Nadciąga widmo wojny tak groźnej jak żadna dotąd, a Feyra musi zdecydować, komu może ufać.
Jeszcze mroczniejsza i bardziej zmysłowa odsłona bestsellerowej serii „Dwór cierni i róż”! Nie zaśniesz, nim nie odkryjesz wszystkich sekretów!
Idealna lektura dla fanów George. R.R. Martina, baśni „Piękna i Bestia” oraz legend o czarodziejskich istotach.
Opis:
Poetyka, która dziś wydaje się niewygodna, lecz nigdy się nie starzeje. – „Le Monde” Wybitny pisarz zabiera czytelnika w podróż przez twórczość wybranych artystów – Bacona, Dostojewskiego, Malapartego, France’a, Janaćka. Nie skąpi celnych obserwacji, które stanowią punkt wyjścia do głębokiej refleksji nie tylko na temat sztuki. To również świadectwo samotności jednostki wobec czasu, cierpienia, historii i wreszcie śmierci.
Opis:
Powieść w siedmiu częściach, w której nic nie jest tym, czym się zrazu wydaje, a skutki tragicznego wypadku w zaskakujący sposób mogą zmienić losy miłosnych konfiguracji. Przypadkowy gest nieznajomej staje się dla pisarza inspiracją do napisania książki, aby anonimowa kobieta zyskała miejsce w pamięci potomnych. Miłosny trójkąt Paula i Laury oraz jej siostry Agnes, w którym gorączkowe poszukiwanie miłości służy określeniu samych siebie i ocaleniu przed zapomnieniem. Historia J.W. Goethego, genialnego pisarza, którego dzieła odcisną piętno na dziejach świata, i Bettiny, młodej kobiety, która poprzez kontrolę spuścizny Goethego stara się zapewnić sobie swoistą nieśmiertelność. Kundera w dowcipny, inteligentny i nieco złośliwy sposób wykłada czytelnikom, czym w istocie jest pragnienie nieśmiertelności.
Opis:
Jurek wraca do swojej rodzinnej wsi oddzielonej od reszty świata prastarym lasem. Planuje przeczekać kryzys dwudziestego piątego roku życia u swojej ciotki Matyldy, właścicielki kilkunastu kotów i rozpadającego się domu. Las ma niezagojone rany, o których wszyscy woleliby zapomnieć. Szczególnie właściciel ubojni drobiu, miejscowi myśliwi i ciotka. Spokój wszystkich zaburza zaginięcie młodej aktywistki i powrót wyklętej we wsi Liszki.
To opowieść o przetrwaniu, o radykalnym egoizmie i radykalnej trosce, o nieoczywistych sojuszach pomiędzy outsiderami, o powolnym upadku społeczności zbudowanej na przemocy i o potrzebie własnego miejsca, głosu, więzi i wspólnoty.
„Znakomicie opowiedziana historia o współczesnych dwudziestolatkach, zagubionych i przerażonych, ale równocześnie zdolnych do działania i odważnych. Jeśli kiedykolwiek czuliście się we współczesnym świecie jak zwierzęta łowne, sięgnijcie po tę książkę. Jest żarliwa, zaangażowana i mądra. Daje nadzieję na zmianę. Jak ogień, który niesie ciepło, zamiast zabijać.”
Łukasz Barys
„Zwierzęta łowne to wielowątkowa opowieść o zawiłych relacjach międzyludzkich, o powrotach, o poszukiwaniach (rozpisanych na wiele wątków), o dziedziczeniu, o odzyskiwaniu siebie i budowaniu relacji wbrew przeszkodom, jaki otaczający świat stawia przed bohaterami. Bliska jest mi ta narracja: uważna, dostrzegająca inność, wychodząca z troski i przejęcia światem, oswajająca lęki i – co istotne – przemoc nazywająca przemocą, a krzywdę – krzywdą. I jeszcze to – oto historia, w której las, staje się niejednokrotnie sceną teatralną, na której dzieje się opowieść. Wejdźcie w ten las, zachowajcie czujność, jak zwierzę.”
Małgorzata Lebda