Dane odosobowe

Nowa, długo wyczekiwana powieść laureatki literackiej Nagrody Nobla.

Punktem wyjścia tej niezwykle osobistej powieści staje się śledztwo podatkowe, które toczyło się w sprawie Elfriede Jelinek. Naruszające prywatność rewizje, nieprzyjemne przesłuchania, wertowanie wszelakich, również osobistych dokumentów zawierających dużą część życia – to wszystko staje się dla pisarki pretekstem do opowiedzenia o swoich rodzicach i dziadkach, o żydowskiej części rodziny, o wypędzonych i zamordowanych krewnych, o ucieczce i prześladowaniach, o dawnych i nowych nazistach.

Mówi o sobie i o kraju oraz o opętanym materializmem społeczeństwie poniżającym ofiary, a nagradzającym katów.

Pisze jako oskarżona, jako ofiara i jako obrończyni – czasem ze złością i wzburzeniem, czasem ze smutkiem, czasem z typowym dla siebie sarkazmem.

Więc dobrze, zróbmy zarys mojego życiorysu. Najważniejsze, żebym nie musiała sama jeszcze raz wszystkiego rysować, co najwyżej co nieco dorysować, dosłownie parę ostatnich kresek, wolę sama odejść niż coś obejść. Obchodzenie podatków stało się sportem narodowym. Co tu mamy na rachunku?, spotkanie służbowe?, zgadza się albo nie, powiedzmy: nie. Jeśli pani tak mówi, to na pewno nie będzie to prawda, w żadnym razie, o ile panią znamy. Ale państwo mogliby to przeprowadzić bardziej profesjonalnie i w większym stylu, inni przecież też tak robią, ja tak wolę nie robić, myślę o swoich umiejętnościach, których nie posiadam, i o rodzinie, której też nie posiadam, wyjątek: mąż sztuk jedna, o niego chodzi, który mnie do siebie sprowadził, jak się kiedyś mawiało, ale do niewłaściwego miasta, z którym trwa wymiana informacji, informacje wymieniane są zawsze i wszędzie, jeśli przestają się człowiekowi podobać; ale dokąd prowadzi ta wymiana?
/fragment/