Niedoskonałe

Pewnego dnia, trzydzieści osiem minut po dzwonku kończącym lekcje, jedna z uczennic rzuca się z dachu szkoły… Śmierć koleżanki burzy spokój w elitarnym
żeńskim liceum z tradycjami. Zarówno uczennice, jak i grono pedagogiczne starają się stawić czoła tej tragedii i poznać jej przyczyny – aby rozwiać własne wątpliwości, skonfrontować się z mediami, a przede wszystkim odsunąć od siebie odpowiedzialność, zagłuszyć wyrzuty sumienia.
Poszukując jakichś wskazówek i próbując zrozumieć, co się stało, wychowawczyni dziewczyny na nowo mierzy się z własnymi traumami, coraz bardziej wgłębia się w przeszłość i wraca myślami do swojego życia, które kiedyś również o mały włos by się skończyło.
Niedoskonałe to opowieść o dziewczynach. O trudnościach, z jakimi zmagają się w miarę dorastania, o wywieranej na nich presji szkoły, rodziny, rówieśników, mediów… O wygórowanych oczekiwaniach, których nie są w stanie spełnić…

Yiguang utkwiła spojrzenie w podłodze, odruchowo zacisnęła pięści. Znienacka ogarnęło ją straszne wrażenie, jakby ktoś okrutnie sobie z niej zakpił.
– I to się wydarzyło przy gmachu Qingyi, tak? – zapytała.
Zastanawiała się, którą trasą najszybciej tam dotrze, a jednocześnie zżerał ją żal. Dlaczego po zakończeniu prelekcji nie wróciła od razu do domu? Nawet
na poprawianie dzienniczków nie potrzebowała aż pół godziny. Co miała teraz zrobić? Gmach Qingyi znajdował się przy bocznej bramie, spod której niektórzy rodzice odbierali dzieci. Fang Weiwei powiedziała, że zebrał się już „cały tłum” – pewnie było w nim wielu rodziców. Wiadomość na pewno zdążyła się już roznieść.
Yiguang wbiła wzrok w obie uczennice. Wkrótce – albo na cudze polecenie, albo z własnej woli – zaczną opowiadać wszem wobec o tym, co się wydarzyło.
I tak się nieszczęśliwie składało, że teraz wpadły właśnie na nią, Wu Yiguang, tak więc musiała odegrać swoją rolę. Co te dziewczyny będą o niej rozpowiadały? Że z szoku odebrało jej mowę? Że zalała się łzami? Może właśnie to ludzie najbardziej chcieliby usłyszeć, ale ona jak na złość nie potrafiła tak zareagować.
Jej oczy napełniły się przerażeniem – uświadomiła sobie, że procedura jej osądu już się rozpoczęła.
Ocknęła się dopiero pod wpływem zduszonego pytania Fang Weiwei.
– Proszę pani, co mamy zrobić?
[fragment]

Wu Xiaole jest przedstawicielką młodego pokolenia pisarzy tajwańskich.
Urodziła się w 1989 roku. Ukończyła wydział prawa na Narodowym Uniwersytecie Tajwańskim. Zadebiutowała powieścią 你的孩子不是你的孩子 (Twoje dziecko nie jest moim dzieckiem), zaadaptowaną na serial telewizyjny (On children), której bohaterowie zmagają się z konsekwencjami presji społecznej,
dysfunkcji rodzinnych oraz opresyjnością systemu edukacji. Jest autorką kilku powieści, m.in. 上流兒童 (Dzieci z klas wyższych) i 我們沒有祕密 (Nie mamy tajemnic). Niektóre z nich zostały przetłumaczone na angielski, francuski i wiele innych języków.