Zabójcze lato

Co się stanie, jeśli w prawdziwym życiu wydarzy się dramat na miarę serialu?
Grupa bogatych studentów spędza wakacje w willi na hiszpańskim odludziu. Gorący piasek, chłodna woda, kolorowe drinki – byłoby jak w raju, gdyby nie to, że w powietrzu wisi temat śmierci Janey, która rok temu popełniła samobójstwo. Taka przynajmniej jest ofijalna wersja wydarzeń.
Nagle w posiadłości zjawia się niezapowiedziany gość – Roxanne, która twierdzi, że ma dowody na to, że Janey została zabita. Odtąd maski zaczynają spadać i stopniowo odsłania się to, co poza kadrem. Czy to możliwe, że… wśród nich jest morderca?

– Mówię wam! – ciągnął dalej Ryan. – Pomyślcie tylko. Siedzimy w willi na odludziu, w promieniu wielu kilometrów nie ma żywej duszy. Komórki nie łapią zasięgu. Wszyscy jesteśmy piękni i młodzi, zwłaszcza ja. Już po nas! Przyjmuję zakłady, co nas wykończy. Szaleńcy z siekierami? Zombi? Matadorzy?
Duchy hiszpańskich rybaków?
– Gdyby to byli przystojni rybacy, nie miałabym nic przeciwko – stwierdziła Alisha, a Katie i Erin ochoczo jej przytaknęły.
– Teraz na topie są wiedźmy, więc postawiłabym na nie – oznajmiła Katie, dolewając sangrii sobie i Ryanowi.
– Nie ma mowy, żebym dał się zabić wiedźmom – odparł hardo Greg. – To motyw z filmów dla dziewczyn.
Ryan omal nie wypluł sangrii.
– Daj spokój! Greggle, ty zginiesz pierwszy.
– A jak niby na to wpadłeś? – dopytywał Greg.
– Zazwyczaj pierwsza ginie dziewczyna. Miałem zajęcia o tym w zeszłym roku na fimoznawstwie. Jest taka teoria, że horrory oglądają głównie mężczyźni, a oni nie wierzą, że bohaterowie płci męskiej mogą czuć obezwładniający lęk, więc sceny śmierci dziewczyn zawsze są straszniejsze.
(fragment)