-
Opis
-
Ponure korytarze szpitalnego oddziału psychiatrii i niepokojące listy od tajemniczego wielbiciela. Wygląda na to, że doktor Joanna Skoczek znalazła się w niebezpieczeństwie.
Joanna Skoczek odbywa rezydenturę na oddziale psychiatrii warszawskiego Szpitala Wschodniego. Podczas gdy ponure szpitalne korytarze same z siebie przyprawiają o gęsią skórkę, w podziemnym magazynie zostaje znaleziony trup jednej z pacjentek. Do wyjaśnienia sprawy zostaje skierowany przystojny lekarz medycyny sądowej Marek. W dodatku Asia otrzymuje ostatnio niepokojące listy od anonimowego wielbiciela. -
Dodatkowe informacje
-
Data premiery 27-09-2017 Liczba stron 416 Wydawca W.A.B. Autor Miszczuk Berenika Katarzyna Format 135 x 202 mm ISBN 978-83-280-4634-4 Typ okładki miękka ze skrzydełkami -
Opinie
-
Recenzje klientów - Ocen: 4
-
Wiele osób ma obsesję na jakimś punkcie. Część z nich jest niegroźna, bo co złego może zrobić innym ludziom Twój „szał” na punkcie słodyczy? To tylko zagrożenie dla Twojej sylwetki.
A co powiecie na to, gdy ktoś ma obsesję na punkcie jednej kobiety, z czarnymi lokami i zaczyna mordować inne podobnie wyglądające dziewczyny?
Historia opowiada o młodej lekarce specjalizującej się w dziedzinie psychiatrii – Joannie Skoczek. Kobieta lubi swoją pracę, wkłada w nią dużo serca, jednak mimo wszystko nie jest to dla niej łatwy orzech do zgryzienia. Po rozwodzie przeprowadziła się z powrotem do Warszawy i rozpoczęła pracę w jednym z warszawskich szpitali.
Teraz jej codziennością są ponure korytarze, pacjenci, a także gruby kot, który wiernie czeka na nią w jej malutkiej kawalerce.
Aśka pragnie jednak czegoś więcej niż powrót do pustego mieszkania po ciężkim dyżurze. Pragnie się na nowo zakochać. Jak się okazuje kandydatów nie brakuje, z jednej strony salowy Łukasz, z drugiej przystojny kolega ze studiów, a także pan doktor medycyny sądowej. Jest z czego wybierać. Jednakże, gdy zaczyna dochodzić na terenie szpitala do morderstw młodych kobiet, a bohaterka otrzymuje tajemnicze i przerażające anonimowe liściki, wszelkie plany o miłosnych podbojach schodzą na dalszy plan. Dziewczyna za wszelką cenę chce się dowiedzieć kto stoi za listami kierowanymi do niej, nie spodziewa się jednak do jakiego odkrycia dojdzie.
Chyba zapomniałam wspomnieć, że wszelkie morderstwa dotyczyły kobiet o czarnych włosach, niekoniecznie kręconych, coż... łudząco podobne do tych na głowie pani doktor... ;)
„Obsesja” jest to moje czwarte spotkanie z twórczością autorki. Po jej debiutach literackich, głośnej „Szeptusze”, przyszedł czas na tą historię.
Tak jak poprzednie jej powieści ta również mnie nie zawiodła. Od samego początku wciągnęła mnie do świata doktor Skoczek, wraz z nią przemierzałam ponure korytarze szpitalne, chodziłam na obchód, badałam pacjentów, a także rozwiązywałam zagadkę.
Bohaterka jest idealnym przykładem dobrej koleżanki, z którą można nie tylko wybić kawę i zjeść ciastko, ale także jak się okazuje chodzić po piętach mordercy.
Nie jest to rasowy thriller czy kryminał. Śmiem stwierdzić (oczywiście mogę się mylić), że jest to raczej powieść obyczajowa z elementami powyżej wspomnianych gatunków.
Bohaterka ma w sobie cechy, które mogłyby zrobić z niej detektywa w fartuchy lekarskim, jednak tak się nie stało, przynajmniej wprost, co jest moim zdaniem dobrym zabiegiem autorki, bo ileż można mieć bohaterów jako amatorów śledczych.
Za to przy zakończeniu zbierałam szczękę z podłogi. Nie spodziewałam się w żadnej mierze tego co się tam wydarzyło.
Cieszę się, że kolejne książki Katarzyny Bereniki Miszczuk jeszcze przede mną. Oby były równie dobre.
:)
Ocena -
Na rynku już niedługo będzie miała swoją premierę druga część szpitalnego cyklu Katarzyny Bereniki Miszczuk "Paranoja". Absolutnie nie mogłam jej rozpocząć nie znając części pierwszej, którą jest właśnie "Obsesja". Przeniosłam się zatem na chwilę do warszawskiego szpitala, w którym pracuje Joanna Skoczek, rezydentka oddziału psychiatrii. Joanna jest rozwódką i mieszka na warszawskiej Pradze z kotem Kołtunem. Swoje życie dzieli między pracę a dom i ani myśli na razie wdawać się w jakikolwiek romans. Los jednak szykuje dla naszej atrakcyjnej pani doktor sporą niespodziankę. Pewnego dnia Joanna odnajduje w swojej pracowniczej szafce liścik od tajemniczego wielbiciela. Z początku jest tym faktem tylko lekko oburzona, jednak z czasem, w miarę jak otrzymuje kolejne listy, mocno zaniepokojona. Kiedy jednak na terenie szpitala dochodzi do morderstwa pacjentki, a zamordowana kobieta tak jak Joanna ma czarne kręcone włosy - sprawa zaczyna robić się poważna. W wyniku śledztwa okazuje się bowiem, że to nie jest pierwsza zamordowana ciemnowłosa kobieta w ostatnim czasie. Każda ofiara jest pozbawiana po śmierci oka i oznaczona kolejna cyfrą wyrytą na policzku. Kim jest morderca? Czy jest nim dziwnie zachowujący się w stosunku do Joanny salowy i pracownik magazynu w jednym, czy może jej dawny kolega ze studiów, przystojny chirurg, który ma na punkcie lekarki prawdziwą obsesję? A może to ktoś zupełnie jej nieznany lub dopiero co poznany? Tego oczywiście nie zdradzę.
Autorka umieściła akcję swojej powieści w szpitalu nie bez powodu. Wielopiętrowy budynek, stare windy, zaciemnione podziemia, w pomieszczeniach których znajdują się szatanie dla personelu, to doskonała sceneria dla mrocznych wydarzeń. Dodatkowo nasza bohaterka jest psychiatrą, a więc nie brakuje w jej otoczeniu osób z przeróżnymi zaburzeniami. Jest zatem klimatycznie i odrobinę niepokojąco, lecz humor pomieszany z wątkiem kryminalnym sprawia, iż mimo morderstw i mrocznych zakamarków szpitalnych podziemi nie czuje się w powieści atmosfery grozy, ale zaledwie lekki towarzyszący czytaniu niepokój. Absolutnie nie jest to wadą powieści, ale czytelnicy sięgający po "Obsesję" muszą mieć świadomość, że sięgają po kryminał z elementami romansu, a nie thriller, inaczej mogą się po prostu rozczarować. W pierwszym tomie serii dopiero poznajemy głównych i drugoplanowych bohaterów. Niewiele zatem o nich wiemy. Powoli kształtują się wzajemne relacje, tajemnice z życia prywatnego wychodzą na światło dzienne. Z początku główna bohaterka odrobinę mnie drażniła swoim zachowaniem, z czasem jednak przyzwyczaiłam się do jej sposobu myślenia i działania, choć nie ukrywam, że po lekarce, szczególnie takiej specjalizacji, spodziewałam się mniej infantylnego zachowania.
Autorka jest z zawodu lekarzem, więc środowisko medyczne nie jest jej obce, wie zatem o czym pisze i to w powieści doskonale jest wyczuwalne, nie zagłębia się jednak w szczegóły pracy personelu i szpitala, a szkoda.
Książkę czyta się naprawdę przyjemnie i błyskawicznie. Mogę więc z czystym sumieniem polecić ją każdemu, kto pragnie spędzić jeden, bądź dwa wieczory z lekkim, ale niezłym kryminałem z elementami romansu i komedii. Ja od razu zabieram się do czytania "Paranoi", gdyż jestem bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy naszych bohaterów i z jaką zagadką kryminalną przyjdzie im się zmierzyć.Ocena -
Joanna Skoczek pracuje w Szpitalu Psychiatrycznym na warszawskiej Pradze. Ma koleżankę, z którą chętnie plotkują, spotyka tutaj starego znajomego z lat szkolnych - Tomka Stalowca, obecnie również lekarza, a do tego pewien salowy - Łukasz - ewidentnie się w niej podkochuje. Pewnego dnia ułożone życie szpitalne zakłóca znalezisko w śmietniku. Zwłoki jednej z pacjentek, którą na nieszczęście ostatni raz widziała Joanna z Tomkiem, podczas wieczornego spaceru korytarzami szpitala, bo tam właśnie znajduje się stołówka i szatnia.
Śledztwo rozkręca się na dobre, gdy kilka dni później ginie jedna z pielęgniarek. A największym zaskoczeniem dla Joanny jest... znalezisko w szafce... ale ciiii - wszystkiego Wam nie zdradzę
Czy można lepiej umiejscowić fabułę kryminału/ thrillera niż w Szpitalu Psychiatrycznym? Do tego dochodzą anonimowe liściki, korytarze podziemia, szatnia w ciemnościach, natrętny wielbiciel i zabójczo przystojny kolega z pracy, za którym wzdychają wszystkie pielęgniarki? Mikstura gotowa, a przepis na tę mieszankę wymyśliła Katarzyna Berenika Miszczuk.
Muszę wam powiedzieć, że jest to bardzo ciekawie poprowadzona zagadka kryminalna, jaką ostatnimi czasy czytałam wśród polskich autorów. Mamy tutaj bardzo dokładnie naszkicowane postaci, każdy ma cechy charakterystyczne, nie ma tutaj przezroczystych, nic nieznaczących bohaterów. Do tego fabuła, nastrojowość, chyba każdy w swoim życiu choć raz wystraszył się czegoś w ciemnej piwnicy, uwierzcie mi na słowo, że po przeczytaniu tej książki wyobraźnia bardzo się uruchamia! Na pochwałę zasługuje również przerzucanie ciężaru zbrodni na podejrzanych, do końca nie wiadomo kto i dlaczego zabija, a to jest wyznacznik porządnego kryminału.
Polecam Wam serdecznie, bo poza warstwą zagadki kryminalnej jest jeszcze humor bohaterów i ironia, którą uwielbiam u Katarzyny Bereniki Miszczuk.
Oto ja, proszę państwa - Joanna Skoczek, młoda lekarka w trakcie specjalizacji z psychiatrii, niezdolna do podjęcia niezobowiązującej rozmowy w oczekiwaniu na windę. Od razu człowiek nabiera zaufania do tego zawodu, czyż nie? s. 18
Ocena -
Joanna Skoczek pracuje w Szpitalu Psychiatrycznym na warszawskiej Pradze. Ma koleżankę, z którą chętnie plotkują, spotyka tutaj starego znajomego z lat szkolnych - Tomka Stalowca, obecnie również lekarza, a do tego pewien salowy - Łukasz - ewidentnie się w niej podkochuje. Pewnego dnia ułożone życie szpitalne zakłóca znalezisko w śmietniku. Zwłoki jednej z pacjentek, którą na nieszczęście ostatni raz widziała Joanna z Tomkiem, podczas wieczornego spaceru korytarzami szpitala, bo tam właśnie znajduje się stołówka i szatnia.
Śledztwo rozkręca się na dobre, gdy kilka dni później ginie jedna z pielęgniarek. A największym zaskoczeniem dla Joanny jest... znalezisko w szafce... ale ciiii - wszystkiego Wam nie zdradzę
Czy można lepiej umiejscowić fabułę kryminału/ thrillera niż w Szpitalu Psychiatrycznym? Do tego dochodzą anonimowe liściki, korytarze podziemia, szatnia w ciemnościach, natrętny wielbiciel i zabójczo przystojny kolega z pracy, za którym wzdychają wszystkie pielęgniarki? Mikstura gotowa, a przepis na tę mieszankę wymyśliła Katarzyna Berenika Miszczuk.
Muszę wam powiedzieć, że jest to bardzo ciekawie poprowadzona zagadka kryminalna, jaką ostatnimi czasy czytałam wśród polskich autorów. Mamy tutaj bardzo dokładnie naszkicowane postaci, każdy ma cechy charakterystyczne, nie ma tutaj przezroczystych, nic nieznaczących bohaterów. Do tego fabuła, nastrojowość, chyba każdy w swoim życiu choć raz wystraszył się czegoś w ciemnej piwnicy, uwierzcie mi na słowo, że po przeczytaniu tej książki wyobraźnia bardzo się uruchamia! Na pochwałę zasługuje również przerzucanie ciężaru zbrodni na podejrzanych, do końca nie wiadomo kto i dlaczego zabija, a to jest wyznacznik porządnego kryminału.
Polecam Wam serdecznie, bo poza warstwą zagadki kryminalnej jest jeszcze humor bohaterów i ironia, którą uwielbiam u Katarzyny Bereniki Miszczuk.
Oto ja, proszę państwa - Joanna Skoczek, młoda lekarka w trakcie specjalizacji z psychiatrii, niezdolna do podjęcia niezobowiązującej rozmowy w oczekiwaniu na windę. Od razu człowiek nabiera zaufania do tego zawodu, czyż nie? s. 18
Ocena
Napisz własną recenzję
Zobacz także
-
Wiele osób ma obsesję na jakimś punkcie. Część z nich jest niegroźna, bo co złego może zrobić innym ludziom Twój „szał” na punkcie słodyczy? To tylko zagrożenie dla Twojej sylwetki.
Grupa Wydawnicza Foksal - WAB - Wilga - Buchmann - Uroboros - YA! - Lipstick Books - Foxgames
Kategorie
POLUB NAS NA FACEBOOKU:
Informacje
- O nas
- Warunki dostawy
- Formy płatności
- Zwroty
- Reklamacje
- Polityka prywatności
- Polityka przetwarzania danych
- Regulamin sklepu
- Kontakt
- Pomoc
- Dla bibliotek
- Kontakt dla mediów
- Wydaj u nas
- Foreign rights
- Dystrybutorzy
Konto klienta
Biuro Obsługi Klienta sklepu internetowego
bok@gwfoksal.pl(Pn - Pt: 9:00-17:00)
Sekretariat Grupy Wydawniczej Foksal
tel.+48 22 826 08 82
tel.+48 22 828 98 08
faks +48 22 380 18 01
®2017 Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o. All rights reserved.